کد مطلب:44099 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

در مورد حياي زن قبل و بعد از ازدواج، طبق ديدگاه معصومان(ع) توضيح دهيد.

در آموزه هاي ديني تشكيل جامعه آرماني و حفظ كرامت انساني از اهميت ويژه اي برخوردار است؛ از اين رو همة انبيا و بزرگان دين در صدد تربيت انسان ها و تشكيل جامعه اي مبتني بر خدا محوري و دين مداري بوده اند. براي ايجاد جامعهاي مطلوب، نخست بايد با آسيب ها مبارزه شده و به مؤلفه و شاخصه هاي جامعه مطلوب توجه خاص صورت گيرد و جايگاه انسان تعريف شود.

معصومان(ع) همة مردم، به ويژه زنان را به حيا و عفت فرا خوانده اند تاجامعه اي مطلوب به وجود آيد و حرمت و قداست زن حفظ گردد. بي ترديد يكي از نشانه هاي حرمت زن، در حيا و عفت او ظهور ميكند. در فرهنگ ائمه (ع) زن مانند عروسك و كالا نيست كه از آن استفادة ابزاري شود، بلكه زن جايگاه بس بلندي دارد كه بي عفتي با حرمت و قداست او همخواني ندارد. حياي زن نقش بنيادي در حفظ كرامت و پاكدامني و عفت گرايي و استحكام نظام خانوادگي دارد. حفظ اين عناصر اختصاص به قبل و بعد ازدواج نداشته و لازم است كه در همة شرايط حفظ گردد. بر اين اساس معصومان(ع) در گزينش همسر ايده آل به اصالت خانوادگي[1] و پاكدامني[2] و دين مداري[3] توجه نمود اند. بعد از ازدواج نيز زنان و مردان را به عفت عمومي فرا خوانده[4] و حيا را زمينه ساز عفت و پاكدامني دانسته اند. امام علي(ع) فرمود: سبب العفّة الحياء؛[5] شرم و حيا موجب عفت و پاكدامني است. البته از نشانه هاي عفت نيز شرم و حيا است.

حياي زن موجب مي شد كه خود را در برابر نامحرمان به نمايش نگذاشته و با حياي خود پاكدامني و عفت عمومي را نيز فراهم كند. متأسفانه امروزه يكي از عوامل مهم زمينه ساز ناهنجاري ها، بي حيايي زنان است. از سوي ديگر حياي زن در جلب محبت شوهر نقش كليدي دارد، زيرا غيرت مردم اقتضا ميكند كه همسر او در معرض لذت گرايي مردان نامحرم قرار نگيرد و با حياي خود بستر محبت شوهر را فراهم كند؛ از اين رو امام صادق(ع) زنان را به حيا دعوت نمود: بهترين زنان شما كسي است كه چون با شوهرش خلوت كند، پيراهن حيا از تن بكند، اما هرگاه بيرون از خانه رود، لباس و زره حيا بپوشد.[6]

پيامبر اسلام(ص) فرمود: بهترين زنان شما زن پاكدامني استكه دامن و شرمگاه خود را از نامحرمان حفظ كند.[7]

معصومان(ع) نه تنها زنان را به عفت و حيا فرا مي خواندند، بلكه فرزندان و خاندان خود را نيز به حيا و عفت فرا مي خواندند. اين فرا خوني در صحنه هاي سياسي و اجتماعي بيشتر ظهور ميكرد. امام حسين(ع) به خواهرش زينب (س) و امكلثوم سفارش نمود كه: اگر من كشته شدم، گريبان چاك نكنيد و صورت نخراشيد.[8]

امام سجاد(ع) مراقبت حفظ شئون اهل بيت(ع) به ويژه بانوان بود. امام در كوفه از ابن زياد خواست مرد مسلمان و پاكدامني را همراه زنان بفرستد.[9]

دعوت معصومان(ع) به حيا و عفت عمومي، به ويژه حياي زنان ريشه قرآني دارد. در قرآن به حيا و حفظ عفت عمومي سفارش شده است[10] و از برخي زنان مانند دختران شعيب به عنوان زنان با حيا ياد شده است.[11]

حفظ عفت و پاكدامني اختصاص به زمان خاصي ندارد، تا دختران قبل از ازدواج بيشتر مورد توجه قرار دهند و بعد از ازدواج بدان اهميت ندهند، چنانكه در برخي از جوامع چنين وانمود مي شد كه دختران بايد بيشتر به حيا توجه نمايند.

[1] وسائل الشيعه، ج 14، ص 29.

[2] همان.

[3]

[4] قصص (28) آية 30 و 31.

[5] منتخب الغرر، ص 161.

[6] وسائل الشيعه، ج 14، ص 15.

[7] همان.

[8] موسوعة كلمات الامام الحسين، ص 406.

[9] تاريخ طبري، ج 4، ص 305.

[10] نور (24) آية 30 و 31.

[11] قصص (38) آية 25.